10 maja 2019, 11:07
Gniewomierz (d. nazwa Zdroje, niem. Springsee)) jest niewielką osadą, położoną na południowy zachód od Czarnkowa, wśród lasów Puszczy Noteckiej. W 2 poł. XIX w. okoliczne dobra należały do Jana Henryka XI von Hochberga, księcia Pszczyny, hrabiego Rzeszy i barona na Książu. Liczący ponad 12 tysięcy ha majątek był jednym z największych należących do właścicieli niemieckich majątków wielkopolskich. Po śmierci księcia w 1907 r. dobra odziedziczył jego syn - hr. Wilhelm Bolko Emanuel. Z jego inicjatywy w roku 1908 powstał dwór myśliwski w Gniewomierzu, a w latach następnych - neorenesansowy pałac w pobliskim Goraju. Pałac i dwór łączyła biegnąca przecinką leśną droga, wykorzystywana przez właścicieli i gości udających się na polowanie. Budowa dworu myśliwskiego była związana z trwającymi od roku 1881 pracami mającymi na celu zalesienie zdewastowanych nadmiernymi wyrębami terenów oraz organizację wzorcowego gospodarstwa łowieckiego.
Po II wojnie światowej budynek początkowo służył uczniom szkoły leśnej w Goraju odbywającym tu praktyki zawodowe. Po roku 1965 dwór został przekazany Zakładom Płyt Pilśniowych w Czarnkowie, które wykorzystywały obiekt jako ośrodek wypoczynkowy, później - ośrodek kolonijny. W roku 1989 dwór stał się własnością Miasta Czarnków oraz Miasta i Gminy Wieleń. W wydzierżawionych budynkach prowadzono działalność hotelowo-gastronomiczną. 
